ارامنه ایران

فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۵ و ۶ آندره سوروگیان، درویش نویسنده: لیدا بربریان، آرمینه زیتونچیان آندره سوروگیان «درویش»، نقاش ارمنی‌تبار ایرانی، در ۲۷ آذر ۱۳۷۵ (۱۷ دسامبر ۱۹۹۶) پس از یک قرن زندگی پربار در شهر اشتوتگارت آلمان بدرود زندگی گفت. خبر درگذشت او در شمارۀ گذشتۀ «پیمان» درج شد. درویش ۴۰ سال از عمر […]

فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۳ و ۴ نمایشگاه نقاشی استاد یرواند نهاپتیان یرواند نهاپتیان در ۲۷ بهمن ماه گذشته در اصفهان نمایشگاهی از آثار هنرمند نقاش یرواند نهاپتیان افتتاح شد و تا پانزدهم اسفندماه ادامه یافت. این نمایشگاه توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و سازمان ارشاد اسلامی استان اصفهان ترتیب داده شده بود.در مراسم

فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۳ و ۴ سومین نمایشگاه جامعه صنعتگران ارمنی به مناسبت هجدهمین سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی ایران از طرف شورای خلیفه‌گری ارامنۀ تهران ستاد ویژه‌ئی تشکیل یافت و برنامه‌های متنوعی از طرف این ستاد برای بزرگداشت پیروزی انقلاب اسلامی ترتیب داده شد. مراکز فرهنگی و باشگاه‌های ورزشی ارامنه با اجرای برنامه‌های فرهنگی

فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۳ و ۴ نگاهی به معماری و نقاشیهای دیواری کلیساهای جلفای اصفهان نویسنده : دکتر آرمن حق نظریان سرزمین مرتفع و کوهستانی ارمنستان از دیرباز به دلیل موقعت خاص جغرافیایی خود از اهمیت اقتصادی-نظامی برخوردار بوده است و به همین سبب پیوسته دستاویزی شده است برای جنگ و نزاع دولت‌های همسایه

فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۲ نقش ارامنه ایرانی در تجارت بین المللی تا پایان سده ۱۷ میلادی نقش ارامنۀ ایرانی در تجارت بین‌المللی تا پایان سدۀ ۱۷ میلادی مؤلف: پروفسور واهان بایبوردیان مترجم: ادیک باغداساریان (گرمانیک) ناشر: مؤلف تعداد صفحات: ۲۱۱ تاریخ چاپ: ۱۳۷۵ تیراژ: ۵۰۰۰ متن اصلی کتاب نیز که به زبان ارمنی است

فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۲ تولد یک موزه نویسنده : معصومه صدرنیا کلارا آبکار را بعنوان یک هنرمند مینیاتوریست می‌شناختم. آشنائی من با آبکار وقتی بیشتر شد که بارها او را همراه با دوست دیرینه‌اش خانم منصورنیا در مهمانی‌های دیگر دوستانم ملاقات کردم. چون می‌دانست که من در موزه کار می‌کنم تمایل داشت بیشتر مرا

فصلنامه فرهنگی پیمان شماره ۲ زنی تنها درمیان جمع نویسنده :  فرامرز طالبی تصویرهای بریده بریده از یک نوشتۀ بلند در اولین ساعت‌های نوروز ۱۳۷۵، در بیمارستان «آریا»ی تهران، زنی بدرود حیات گفت که سال‌های سال، با رنگ و خط، نقشِ بهار بر روی کاغذ می‌انداخت؛ با گل و بوته و درخت و درختچه و