در ۱۵ جولای۲۰۰۹م / ۲۴ تیر۱۳۸۸ش، ۱۶۹ سرنشین پرواز تهران ـ ایروان به ابدیت پیوستند، مسافرانی که در زندگی با هم متفاوت اما در مرگ یکسان بودند. در میان ۱۶۹ مسافر زن، مرد، پیر، جوان و بچه، که در مسیر هوایی تهران ـ ایروان جان به جان آفرین تسلیم کردند، مردی فرزانه هم بود، دکتری روان شناس، نمایندۀ ارمنیان تهران و شمال در دورۀ ششم مجلس شورای اسلامی و صاحب امتیاز و مدیر مسئول فصلنامۀ فرهنگی پیمان: دکتر لئون داویدیان.

به منظور بزرگداشت این انسان والا مراسم مختلفی هم در جامعۀ ارمنیان تهران و هم در محافل تخصصی به یاد وی برگزار شد که از جملۀ آنها مراسمی بود در بیمارستان طالقانی تهران. در این مراسم، که در آن همکاران، خانوادۀ داغدار دکتر داویدیان و حاضران در جلسه به سوگ مرحوم داویدیان نشستند، متخصصان مرکز روان شناسی ایران و دانشجویان و پزشکان متخصص بیمارستان؛ جناب اسقف سبو سرکسیان، خلیفۀ اعظم ارمنیان تهران؛ همسر و فرزند مرحوم دکتر داویدیان؛ گریگور آراکلیان، سفیر کبیر جمهوری ارمنستان در ایران؛ مهندس گئورگ وارطان، نمایندۀ ارمنیان تهران و شمال درمجلس شورای اسلامی؛ دکتر هاروطون داویدیان، عضو فرهنگستان علوم پزشکی؛ نمایندگانی از خلیفه گری ارمنیان تهران و شمال و جمع کثیری از نخبگان جامعه حضور به هم رساندند.

روح بزرگوار دکتر داویدیان از پیچ و خم راهروهای بیمارستان، جایی که با لبخند و مهربانی همیشگی از آنها می گذشت، داغدیدگان را تا سالن اجتماعات بیمارستان همراهی می کرد، جایی که در آن به جای حضور فیزیکی اش عکس وی همراه با شمع هایی روشن یاد و خاطره اش را گرامی داشته بود.

در ابتدای این مراسم دکتر صدر، مدیر گروه روان پزشکی دانشگاه شهید بهشتی، دربارۀ ویژگی های تخصصی و انسانی مرحوم لئون داویدیان صحبت کردند و گفتند: ((آقای دکتر لئون داویدیان مردی بسیار خوش خلق و خوش رو بودند. من شخصاً همیشه او را متبسم می دیدم. همیشه مرتب و منظم بودند و حضور ایشان درگروه موجب تشدید مهر و محبت می شد. ایشان حاشیه نداشت. حتی یک بار هم از نحوۀ درمان خود در جمع صحبتی نکرد. بیمارانش او را خیلی دوست داشتند. ایشان کارهای انسانی ای می کردند که هرگز کسی از آنها آگاهی نداشت؛ مثلاً، در درمان مستمندان ایشان این گونه بیماران را خودشان در بیمارستان بستری می کردند)).

پس از ایشان اسقف اعظم ارمنیان تهران، سبو سرکسیان، برای مرحوم داویدیان دعای آمرزش روح خواندند و فرمودند: ((حضار و دوستان بسیار عزیز و گرامی، در وهلۀ اول مایلم از طرف شورای خلیفه گری و به خصوص، جاثلیق اعظم ارمنیان حوزۀ سیلیسه پیام تسلیت خود را به اطلاع خانوادۀ ایشان و بیمارستان طالقانی برسانم)). ایشان در بخش دیگری از سخنان خود فرمودند: ((در زندگی انسانی حقایق و ارزش هایی وجود دارند که نمی توان آنها را به برهۀ زمانی خاص و جوامعی به خصوص محدود کرد. گردهمایی و مجلس سوگواری امروز گواهی بر این حقیقت است. دکتر لئون داویدیان گرچه درخانواده ای ارمنی متولد و تربیت شد و در بطن جامعۀ ارمنی و کلیسای ارمنی فعالیت کرد متعلق به خانواده و ملت بزرگ ایران بود و خدماتی که با تمامی وجود به جامعه ارزانی داشت از طریق میهنش، ایران، به تمامی بشریت تعلق گرفت)).

دکتر فاضل، رئیس فرهنگستان علوم پزشکی ایران، از دیگر سخنرانان این مراسم بودند. ایشان در ابتدای سخنان خودگفتند: ((این ضایعۀ بزرگ را از طرف خودم و جامعۀ پزشکی به بازماندگان آن مرحوم تسلیت عرض می کنم. حقیقتاً، این حادثه دل ما را شکست. دکتر داویدیان شخصیتی ممتاز بود و چهرۀ ایشان همواره پیام امیدواری و زندگی داشت)). دکتر فاضل در ادامه افزودند: ((دکتر زندگی خود را وقف دیگران کرده بود و از مسئولیت های بزرگ ابایی نداشت. او وظایف خود را به بهترین نحو انجام داد. یاد وی همیشه برای ما گرامی است)).

از دیگر مدعوان این مراسم سفیر جمهوری ارمنستان در ایران، آقای گریگور آراکلیان، بودند. ایشان با ابراز حزن و اندوه در این خصوص فرمودند: ((حضار گرامی ما امروز همه ماتم زده ایم. آنچه ما را در این مکان گرد آورده ضرورت ادای دین به شخصیتی بارز، انسانی اندیشمند و کارگزاری پرکار است که فقدان او را همه احساس کرده اند. مسیری را که مرحوم لئون داویدیان پیموده سرمشقی است برای نسل جوان، برای کسانی که برای رسیدن به هدف زندگی راه راست را برگزیده اند.

((من از ویژگی های حرفه ای ایشان بی اطلاع ام ولی یقین دارم شخصی با چنین خصوصیاتی که در وجود آن مرحوم بود نمی توانست نسبت به حرفه ای که پیشۀ خود کرده بی اعتنا باشد و برگزاری این مجلس سوگواری، با حضور سروران گرامی و اظهاراتی که از این تربیون به سمع رسید، همگی گواه بر این مدعاست. من لئون داویدیان را در مقام نمایندۀ مردمی که او را به منزلۀ سخنگوی خود درمجلس برگزیده بودند و درمقام شخصی که به بهترین نحو وظایف ریاست شورای خلیفه گری ارمنیان را بر عهده داشت و به منزلۀ یک انسان واقعی می شناسم. او در انجام وظایف محول شده سخت گیر بود و در وهلۀ اول نسبت به خود و نسبت به کاری که می کرد سخت گیر بود. او همیشه در شتاب بود، شتابی که نشانۀ احساس مسئولیت او نسبت به وظایفش بود. دوست عزیز، به کجا چنین شتابان؟ من به نمایندگی از طرف سفارت جمهوری ارمنستان به نزدیکان داغدیده، دوستان و همکاران سوگوار آن مرحوم تسلیت عرض می کنم. روحش شاد باد)).

دکتر جلیلی، رئیس انجمن علمی روان پزشکان، از دیگر سخنرانان جلسه بودند که ضمن تسلیت به همسر و فرزندان دکتر داویدیان فرمودند: ((گفته اند که زندگی تصادف است و مرگ واقعیت و گفته اند که مرگ حتمی ترین چیزی است که بیشترین غفلت را در مورد آن داریم. ما همه میهمان ایم. مدت کوتاهی هستیم و رفتنی. خوش به سعادت کسانی که همانند دکتر داویدیان در دل ها این گونه خوش درخشند)). ایشان یاد و خاطرۀ آشنایی بیست سالۀ خود را با مرحوم دکتر داویدیان گرامی داشتند و گفتند: ((از او آموختم انسانیت را، مهربان بودن را و نحوۀ فرو بردن خشم را. دکتر داویدیان نمی خواستند حتی یک لحظه بدون نتیجه گیری بگذرد)). دکترجلیلی به ذکر ویژگی های مرحوم دکتر داویدیان پرداختند که حتی یک لحظه ازخواندن و مطالعه در زمینه های مختلف کوتاهی نمی کردند. ایشان ابراز امیدواری کردند که در آینده شاهد چنین حوادثی، که سلامت روانی جامعه را خدشه دار می کند، نباشیم.

از دیگر سخنرانانی که به ستایش و تحسین مرحوم دکتر داویدیان پرداختند دکتر حائری، مدیر دانشگاه علوم پزشکی، بودند. ایشان فرمودند: ((مرحوم دکتر داویدیان همت بزرگی داشت که چنین محفلی عالمانه، خردمندانه و بزرگوارانه در سوگواری ایشان تشکیل شده است)) و در ادامه افزودند: ((قطعاً، تمامی دل های ناآرامی که در محفل آقای دکتر لئون داویدیان دلواپس بودند به آرامش رسیدند و درمان شدند و قطعاً، خداوند برای افرادی که در خدمت خلق خدا کوشش و تلاش می کنند وسائل و ابزار مغفرت را فراهم می کند و انشاء الله که چنین است)).

دکتر صدر، مجری مراسم، با بیان این نکته که از جمله گروه های زیان دیده از فقدان دکتر داویدیان دستیاران روان پزشکی بودند که خسارت بسیاری را با از دست دادن ایشان متحمل شدند، از نمایندۀ دستیاران، دکتر ضمیر، برای ایراد سخنانی دعوت به عمل آوردند که ایشان نیز قطعه ای بسیار زیبا و حزن انگیز در رسای مرحوم داویدیان و به یاد و خاطرۀ ایشان اجرا کردند.

در بخش بعدی مراسم از طرف دکتر ظفرقندی، مدیر کل دفتر سلامت روانی ـ اجتماعی اعتیاد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، لوح تقدیر و یاد بودی به همسر مرحوم داویدیان تقدیم شد.

در پایان مراسم نیز آرین داویدیان، فرزند آن مرحوم، با چشمانی اشک بار و دلی غمگین به ایراد سخنانی در رسای دکتر داویدیان و ذکر ویژگی های انسانی ایشان پرداختند و گفتند: ((دکتر داویدیان قبل از اینکه پدر من باشد دوست صمیمی من بود و مطمئن هستم که این قضیه برای همۀ شما صدق می کند و این مسئله قبول این واقعیت را که ایشان دیگر در بین ما نیستند بسیار دشوارتر می سازد. راهی نیست جز اینکه به زندگی خویش ادامه دهیم، همان طوری که ایشان این کار را می کردند. ایشان همان گونه که دوست داشتند و به آن معتقد بودند زندگی کردند. مطمئن ام شما این مسئله را با همان لبخندی که ایشان همیشه داشتند، پرتوان و پرنیرو به خاطر می سپارید. با تشکر از همۀ شما که پدر من نیز جزئی از این خانوادۀ بزرگ بودند)).

سخنان فرزند مرحوم داویدیان حاضران در مجلس ترحیم ایشان را در بیمارستان طالقانی سوگوارتر و اندوهگین تر ساخت، بیمارستانی که زمانی مأمن امید بیماران آن مرحوم بود، بیمارستانی که این بار به یاد او گریست.

روحش شاد و یادش گرامی باد.