تاریخچۀ نشریه ها و روزنامه های ارمنی زبان از شهر مدرس در هندوستان آغاز شده است. در نیمۀ دوم قرن هیجدهم میلادی، شمار قابل توجهی از ارمنیان در مدرس زندگی می کردند. آنها برای ادارۀ امور مذهبی خود به یک روحانی نیاز داشتند. بنابراین، با موافقت پیشوای دینی مستقر در جلفای اصفهان، کشیش هاروتیون شماوونیان[۲] به مدرس اعزام شد. چندی بعد، به همت همین روحانی والامقام و فرهنگ دوست اهل شیراز نخستین نشریۀ ارمنی زبان به نام آزدارار[۳] (خبررسان) در ۱۶ اکتبر ۱۷۹۴م در مدرس به چاپ رسید.

عمر این نشریه چندان نپایید و پس از دو سال انتشار و چاپ هیجده شماره از ادامۀ کار بازایستاد. با وجود این آغازی شد برای چاپ و نشر مطبوعات ارمنی زبان در جهان. پس از آن، به تدریج نشریه های دیگری پا به عرصۀ وجود نهادند و در زمینه های گوناگون علمی، هنری، مذهبی، اجتماعی، سیاسی و غیره به انتشار افکار و اندیشه های متفکران پرداختند. به سبب پراکندگی ارمنیان در سطح جهان اغلب مطبوعات ارمنی از همان آغاز جنبۀ محلی نداشتند و در جوامع مختلف ارمنی در اقصا نقاط جهان توزیع می شدند.

دیرپاترین نشریۀ ارمنی، که تا به امروز هم انتشار آن ادامه دارد، مجله علمی ـ پژوهشی بازماوب۳ از انتشارات حوزۀ مذهبی مخیتاریان در ونیز است که از ۱۸۴۳م بدین سو منتشر می شود.

آزدارار و پایه گذار آن

ماهنامۀ آزدارار، نخستین نشریۀ ارمنی زبان، با شمارگان دویست تا سیصد نسخه، در قطع ۱۶× ۱۹ سانتی متر و در ۳۲ تا ۵۰ صفحه منتشر می شد. این نشریه، با وجود انتشار منظم، از نظر موضوعی نظم خاصی نداشت و مطالب مختلفی چون اشعار، امثال و حکم، بررسی اسناد تاریخی و مقالات اخلاقی را دربر می گرفت. اخبار و نوشته هایی نیز از زبان انگلیسی ترجمه و در آن چاپ می شد. زبان اصلی نشریه ارمنی کهن، گرابار، بود ولی مقالاتی نیز به زبان ارمنی معاصر، که در آن زمان کاربرد نوشتاری محدودی داشت، در آن به چاپ می رسید. این ماهنامه در جامعۀ ارمنیان هندوستان، جلفای اصفهان، تبریز، قسطنطنیه (استانبول) و شهرهای مختلف ارمنستان خوانندگانی داشت.

پایه گذار آزدارار، کشیش هاروتیون شماوونیان، در ۱۱۲۹ش/۱۷۵۰م در شیراز چشم به جهان گشود. ابتدا در زادگاه خود و سپس در کلیسای وانک اصفهان به کسب دانش پرداخت و در همین کلیسا به سلک روحانیت در آمد و به منزلۀ کشیش به شیراز مراجعت کرد. او علاوه بر آنکه کشیش خوبی بود در کارهای عملی ای مانند نجاری، زری بافی، آهنگری و کوزه گری نیز مهارت داشت و از پنبه کاغذ تهیه می کرد. او پس از ازدواج صاحب دو پسر و یک دختر شد. اما پس از چندی گرفتار مصیبت دلخراشی شد و به فاصلۀ یک هفته دو فرزند خردسالش را از دست داد. اندوه مرگ فرزندانش چنان او را دگرگون ساخت که کار و زندگی را رها کرد و در بابا کوهی شیراز به درویشان و صوفیان پیوست و هفت سال از زندگی اش را با آنان سر کرد. او در این مدت در زبان و ادبیات فارسی و عربی و الهیات تبحر یافت.

ارمنیان شیراز، که از حال و روز روحانی شهر نگران و از بازگشت او نا امید شده بودند، سرانجام به پیشوای دینی خود در صومعۀ وانک جلفای اصفهان مراجعه کردند و رهبر دینی نیز طی فرمانی در ۱۷۸۴م او را در مقام کشیش شهر مدرس به هندوستان فرستاد. در مدرس بنا به درخواست ارمنیان این شهر اعضای خانوادۀ کشیش یعنی مادر، همسر و دخترش نیز به او پیوستند و زندگی او را سر و سامان دادند.

اندکی بعد، کشیش هاروتیون شماوونیان شروع به کارهای فرهنگی کرد و در ۱۷۸۹م با دایر ساختن چاپخانه ای به چاپ کتاب هایی با موضوعات مختلف مذهبی، فلسفی و تاریخی همت گماشت. او در ۱۶ اکتبر ۱۷۹۴م در همین چاپخانه نخستین نشریۀ ارمنی زبان را به نام آزدارار چاپ و منتشر کرد. پدر روحانی، هاروتیون شماوونیان، سرانجام پس از سال ها تلاش و فعالیت در زمینه های مذهبی و فرهنگی، در ۱۸۲۴م، دارفانی را وداع گفت و در صحن کلیسای مقدس حضرت مریم مدرس روی در نقاب خاک کشید.

نشریه های ارمنیان ایران

پس از آزدارار در سال های نخست قرن نوزدهم میلادی چندین نشریه در حوزۀ فرهنگی ـ مذهبی مخیتاریان در ونیز منتشر شد اما تا دهۀ ۴۰ مطبوعات ارمنی رشد کمی و کیفی محدودی داشت. از دهۀ ۴۰ تا پایان قرن نوزدهم میلادی در بسیاری از جوامع ارمنی پراکنده در جهان از جمله در شهرهای کلکته، ازمیر، وین، قسطنطنیه(استانبول)، سنگاپور، تفلیس، مسکو، سن پترزبورگ، اورشلیم، واقارشاپات (اجمیادزین)، مارسی و… نشریه های متعددی چاپ و منتشر شدند. سرانجام، با تأخیری صد ساله پس از چاپ نخستین نشریۀ ارمنی زبان، در ۱ ژانویۀ ۱۸۹۴م هفته نامۀ شاویق[۴] (گذرگاه) در تهران به چاپ رسید. انتشار شاویق ثمرۀ جنب و جوش فرهنگی، اجتماعی و سیاسی جامعۀ ارمنی ایران در ربع پایانی قرن نوزدهم میلادی و نیز مرهون تلاش و پیگیری یکی از شخصیت های مؤثر سیاسی وقت، مترجم نامی آثار شکسپیر، هوهانس خان ماسحیان (مساعد السلطنه) بود.

هفته نامۀ شاویق در چهار صفحه، ابتدا در قطع ۲۶/۵×۳۵ سانتی متر و سپس در قطع ۳۵/۵×۴۵ سانتی متر، به تعداد پنجاه شماره در سال منتشر می شد و بهای اشتراک شش ماهۀ آن شش قران و اشتراک یک ساله ده قران بود. صاحب امتیاز هفته نامه آندریاس بک نظریانس[۵] و سردبیر آن نیز در ابتدا هوهانس خان ماسحیان بود اما وی اندکی بعد در مقام نمایندۀ دولت ایران رهسپار کشورهای روسیه و آلمان شد و همکاری اش با شاویق ادامه نیافت. در پاییز ۱۸۹۴م، نویسندۀ معروف ارمنی، ورتانس پاپازیان[۶] (۱۸۶۴ ـ۱۹۲۰م)، که برای تدریس در مدرسۀ ارمنیان هایکازیان به تهران دعوت شده بود، سردبیری هفته نامه را به عهده گرفت.

پاپازیان با ابتکارات خاص و بازتاب اخبار شهرستان ها و جوامع ارمنی در مناطق روستایی ایران از قبیل قراخان، ساوجبلاغ، سولدوز، قره داغ و غیره و چاپ اخبار مناطق ارمنی نشین اقصا نقاط جهان و نیز ترجمه و چاپ مطالبی از نشریه های انگلیسی، آلمانی، روسی و فرانسوی بر مقبولیت هفته نامه افزود. در صفحات شاویق، در کنار مطالب خبری و بررسی های اجتماعی، آثار ادبی نیز از زبان های روسی، فارسی و زبان های اروپایی ترجمه و چاپ می شد.

در آوریل ۱۸۹۶م، پاپازیان تهران را ترک کرد. از آن پس، ظاهراً صاحب امتیاز هفته نامه راساً به امور چاپ و نشر آن پرداخت اما توفیقی در آن نیافت و انتشار شاویق پس از چاپ چند شماره در مه ۱۸۹۷م متوقف شد.

دومین نشریۀ ارمنی زبان ایران آستق آرولیان[۷] (ستارۀ شرق) است که در ۱۸۹۶م در تهران انتشار یافت اما عمر آن چندان نپایید. پس از آن، شهرهای تبریز و جلفای اصفهان در زمینۀ چاپ مطبوعات ارمنی زبان فعال شدند. تا اینکه پس از ۱/۵ دهه رکود در تهران، در ۱۹۱۲م، دوهفته نامۀ ارمنی زبان آرشالویس[۸] (سپیده) منتشر شد که البته چاپ آن بیش از یک سال دوام نیافت. نشریۀ ارمنی زبان بعدی تهران آراوت[۹] (صبح) بود که در ۱۹۱۹ و ۱۹۲۰م منتشر شد.

در دهۀ ۱۹۲۰م تهران کانون فعالیت های مطبوعاتی نشریه های ارمنی زبان شد. نشریه های متعددی، به ویژه، با زمینه های اجتماعی ـ سیاسی پا به عرصۀ وجود نهادند اما پس از مدتی کوتاه چاپ آنها متوقف شد. در میان نشریه های دهۀ ۱۹۲۰م نشریۀ فکاهی بوبوخ[۱۰] (لولو)، نخستین فکاهی نامۀ ارمنی زبان ایران به چشم می خورد.

در بهار ۱۹۳۱م، روزنامۀ آلیک (موج) آغاز به انتشار کرد. آلیک در ابتدا به صورت هفتگی، سپس به صورت سه روز یک بار، بعد دو روز یک بار و سر انجام به صورت روزنامه انتشار یافت و تا به امروز ۸۱ سال از انتشار مداوم آن می گذرد.

در تبریز و اصفهان نیز، نشریه هایی به زبان ارمنی انتشار یافته اند. نخستین نشریۀ ارمنی زبان تبریز به نام گورتز[۱۱] (کار) در ۱۹۰۳م و تنها در یک شماره منتشر شد. پس از آن، در سال های ۱۹۰۴ ـ ۱۹۰۵م خبرنامۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان به صورت هفتگی انتشار می یافت. در مجموع، شمار نشریه های ارمنی زبان ایران در دهۀ نخست قرن بیستم میلادی بیش از پنج شش عنوان نیست. از ۱۹۰۹ ـ ۱۹۲۲م تبریز کانون انتشار مطبوعات ارمنی زبان ایران بود. در این مدت، نشریه های متعددی در این شهر انتشار یافتند که البته بیشتر آنها عمری کوتاه داشتند و طولانی ترین مدت انتشار ازآن زانگ[۱۲] (زنگ)(۱۹۱۰ـ۱۹۲۲م) و آیگ[۱۳] (پگاه) (۱۹۱۲ـ۱۹۲۲م) بوده است.

بار دیگر در سال های جنگ جهانی دوم و پس از آن به عناوین یکی دو نشریه ارمنی زبان در تبریز بر می خوریم: هاکافاشیست[۱۴] (ضد فاشیست) (۱۹۴۳ـ ۱۹۴۵م)، آرولک[۱۵] (شرق)(۱۹۴۲ـ۱۹۴۶م) و ورلک[۱۶] (ترقی) (۱۹۵۲م). در مورد نشریۀ هاماینک (جامعه)، [۱۷] که ظاهراً در رشت چاپ می شده، در بین محققان مطبوعات اختلاف نظر وجود دارد.

علاوه بر نشریه های چاپی نشریه هایی نیز به صورت دست نویس، ماشین نویسی شده و تکثیر شده از سوی شوراهای خلیفه گری، انجمن ها، دانش آموزان مدارس ارمنی و گروه های مختلف به زبان ارمنی انتشار یافته اند که آنها را نشریه های داخلی می نامیم. قدیمی ترین آنها نشتاراک[۱۸] (نشترک) است که در ۱۸۹۳م به صورت چاپ سنگی در رشت منتشر می شد. سپس، نشریۀ پایلاک ـ کایتز[۱۹] (رعد و برق) است که در سال های ۱۸۹۳ ـ ۱۹۰۳م، به همت دانش آموزان مدرسۀ هایکازیان ـ تاماریان تبریز انتشار می یافت. در تهران، نخستین نشریه از این دست پاروس[۲۰] (فانوس) است که در ۱۹۰۱م منتشر می شد. طبیعی است که این گونه نشریه ها در گسترۀ محدودتری توزیع شده اند اما شمار آنها از شمار مطبوعات چاپی کمتر نیست.

مقایسۀ محل انتشار و شمار نشریه های داخلی با نشریه های چاپی

ردیف — محل انتشار — شمار نشریه های دست نویس و ماشین نویسی شده — شمار نشریه های چاپی — جمع
۱. تهران — ۳۳ — ۵۹ — ۹۲
۲. تبریز — ۲۴ — ۲۰– ۴۴
۳. اصفهان — ۱۲– ۳– ۱۵
۴. رشت — ۱– ۰ — ۱
۵. آبادان — ۳– ۰ — ۳
۶. سایر شهرها — ۷– ۰ — ۷
جمع:۸۰–۸۲–۱۶۲

با توجه به اینکه بیشتر ارمنیان شهرنشین از دیرباز در تهران زندگی می کردند طبیعی است که بیشترین شمار نشریه های ارمنی زبان ایران نیز در تهران منتشر شده است. هم اکنون نیز بیشترین نشریه های ارمنی زبان در تهران منتشر می شوند. جای خوشوقتی است که پس از انقلاب اسلامی ۱۳۵۷ش چند نشریۀ جدید ارمنی زبان و یا دو زبانۀ ارمنی ـ فارسی نیز به شمار نشریه های موجود افزوده شده که در فهرست زیر به آنها اشاره کرده ایم.

در ادامه ابتدا فهرست مطبوعات ارمنی زبان ایران، سپس فهرست نشریه های داخلی و در پایان نیز فهرست نشریه های فارسی، که دارای صفحاتی به زبان ارمنی بوده اند و یا نشریه هایی به زبان های غیر ارمنی، که به دست ارمنیان منتشر شده اند، به ترتیب تاریخ انتشار،ذکر شده است.

فهرست نشریه های ارمنیان ایران به ترتیب تاریخ انتشار

شاویق (گذرگاه): هفته نامۀ اجتماعی، ادبی، سیاسی. محل چاپ: تهران، ۱۸۹۴ـ۱۸۹۷م. صاحب امتیاز و ناشر: آندریاس بک نظریانس. سردبیر: هوهانس خان ماسحیان و ورتانس پاپازیان. چاپخانه: جاواهای. تعداد صفحات:۲ ـ ۶ صفحه. قطع: ۲۶/۵ × ۳۵ و ۳۵/۵ × ۴۵ سانتی متر.

آستق آرولیان (ستارۀ شرق): هفته نامۀ اجتماعی، ادبی، سیاسی. محل چاپ: تهران،۱۸۹۶م.ناشر: شرکت ستارۀ شرق. سردبیر: ماکار ماکاریان. چاپخانه: جاواهای. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۳۴×۵۰ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده:۲۶شماره.

گورتز (کار): هفته نامۀ ادبی، علمی و بازرگانی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۰۳م. ناشر: خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. سردبیران: یقیشه وارتاپت مرادیان و آترپت. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۸ صفحه. قطع: ۲۸×۳۸ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: یک شماره.

آزدارار آراجنوردارانی[۲۱] (خبرنامۀ خلیفه گری): هفته نامه. محل چاپ: تبریز، ۱۹۰۴ ـ ۱۹۰۵م. ناشر: نِرسِس پاپازیان. سردبیر: ماشتوتس وارتاپت پاپازیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۲۶×۳۶ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۳۴شماره.

نور جوقایی لرابر[۲۲] (خبرنامۀ جلفای نو): ماهنامه. نشریۀ خلیفه گری ارمنیان ایران و هندوستان. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۰۴ ـ ۱۹۰۸م. سردبیر: باگرات وارتاپت واردازاریان. چاپخانه: چاپخانۀ کلیسای وانک. تعداد صفحات: ۴ ـ ۶ صفحه. قطع: ۲۸ ×۴۰ و ۳۱ × ۴۶ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۴۵ شماره.

نور جوقایی آوتابر[۲۳] (نویدبخش جلفای نو): هفته نامه. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۰۸ ـ ۱۹۱۱م. چاپخانه: چاپخانۀ کلیسای وانک. دربارۀ این نشریه اطلاعات موثقی موجود نیست. نام نشریه نیز مورد تردید است.

آراوُت (صبح): هفته نامۀ اجتماعی، ادبی، سیاسی و اقتصادی. این نشریه پس از مدتی سه روز در میان منتشر می شد. محل چاپ: تبریز، ۱۹۰۹ ـ ۱۹۱۲م. سردبیر: هایراپت پانیریان. چاپخانه: بانوُر؛ چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان، و امید. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۳۶×۵۲ و ۳۱×۴۲ سانتی متر.

زانگ (زنگ): هفته نامۀ اجتماعی، ادبی، سیاسی و اقتصادی. این نشریه در شماره های پایانی سه روز در میان منتشر می شد. محل چاپ: تبریز،۱۹۱۰ ـ ۱۹۲۲م. مؤسس و سردبیر: آلکساندر در وارتانیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان و پاروس. تعداد صفحات: ۲ ـ ۴ صفحه. قطع: ۳۷/۵×۵۵ و ۴۸×۶۴ سانتی متر.

تاوریزی هایتاراروتیونر[۲۴] (اعلانات تبریز):گاهنامه. محل چاپ: تبریز،۱۹۱۰ ـ ۱۹۱۲م. ناشر: خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. سردبیر: کاراپت در مگردچیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد شماره های چاپ شده: ۲۱ شماره.

آقاقان[۲۵]:نشریۀ دوماهنامۀ مصور. محل چاپ: تبریز.۱۹۱۲ ـ ۱۹۱۳م. ناشر: انجمن روستای آقاقان قره داغ. سردبیر: واقیناک سارکیسیان. چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۴۰ ـ۴۴ صفحه. قطع: ۱۷×۲۵ سانتی متر. این نشریه از شمارۀ ۵ (۱۹۱۳م) با عنوان قراداغ و به صورت ماهانه منتشر شد.

آرشالویس(سپده): دوهفته نامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۱۲م. صاحب امتیاز و ناشر: آرسن میکایلیان. اعضای هیئت تحریریه: زورا ساگینیان، هُوسپ هُوهانسیان و دیگران. چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۱۶ صفحه. قطع: ۲۱×۲۹ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ده شماره.

میتک[۲۶] (اندیشه): هفته نامۀ اجتماعی، ادبی، سیاسی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۲ ـ ۱۹۱۴م. سردبیر و ناشر: آلکساندر در وارتانیان. چاپخانه: پاروس؛ و چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان.تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۳۶/۵×۵۱/۵ و ۲۶×۳۶ سانتی متر.

آیگ (پگاه): هفته نامۀ اجتماعی ـ سیاسی. این نشریه پس از مدتی سه روز در میان در پایان نیز دو روز یک بار منتشر می شد. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۲ ـ ۱۹۲۲م. سردبیران: مگردوم ساهاکیان و گاسپار هاکوپیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۲ ـ ۴ صفحه. قطع: ۳۲×۴۸، ۳۴×۵۰ و ۳۸×۵۵ سانتی متر.

خُسک[۲۷] (سخن): دو ماهانۀ ادبی. محل چاپ: تبریز. ۱۹۱۳م. ناشر و سردبیر: هراند غریبیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۳۶ صفحه. قطع: ۱۴×۲۱ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: دو شماره.

ادار پونجر[۲۸] (گلچین ادبیات خارجی): نشریۀ هنری ـ ادبی (ادبیات خارجی). محل چاپ: تبریز ۱۹۱۳م. ناشر و سردبیر : آلکساندر ملیک وارتانیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۱۵۹(؟)صفحه. قطع: ۱۵/۵×۲۳ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: یک (؟) شماره.

قراداغ[۲۹]: ماهنامه و سپس دو هفته نامه. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۳ ـ ۱۹۱۴م. ناشر: انجمن روستای آقاقان قره داغ. سردبیر: واقیناک سارکیسیان. چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۳۲ ـ۴۰ صفحه. قطع: ۱۷/۵×۲۶ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۲۱ شماره.

آرشالویس (سپیده): هفته نامۀ اجتماعی ـ سیاسی برای نوجوانان. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۸ ـ ۱۹۱۹م. ناشر: انجمن نوجوانان تبریز. زیر نظر هیئت تحریریه. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۲ صفحه. قطع: ۳۰×۴۴ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: ۲۱ شماره.

پایکار[۳۰] (پیکار):هفته نامۀ سیاسی، اجتماعی. این نشریه پس از مدتی هر دوهفته یک بار به چاپ می رسید. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۸ ـ۱۹۱۹م. زیر نظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۲۹×۳۸ سانتی متر.

کوهاک[۳۱] (موج): نشریۀ اطلاعات عمومی، ادبی و هنری. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۸م. ناشر و سردبیر: ه.آرامیانس. این نشریه از ۱۹۱۹ به نام گقاسر[۳۲] منتشر شد.

گقاسر(دوستدار زیبایی): ماهنامۀ اطلاعات عمومی ادبی و هنری برای دانش آموزان. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۹م. مسئول هیئت تحریریه: موشق هوهانسیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۲۴ صفحه. قطع: ۱۷×۲۲ سانتی متر.

مینارت[۳۳] (مناره):هفته نامۀ اجتماعی، ادبی و علمی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۹ ـ ۱۹۲۱م. سردبیر:آراکل هاروتونیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۲ ـ۴ صفحه. قطع: ۳۶×۵۶ و ۳۳×۴۰ سانتی متر.

آراوُت (صبح): هفته نامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۱۹ـ۱۹۲۰م. صاحب امتیاز و ناشر: هامبارتسوم بازیل. سردبیران: زورا ساگینیان و هُوسپ هوهانسیان. چاپخانه: تهران. تعداد صفحات: ۲ ـ۴ صفحه. قطع: ۴۲×۶۰ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۷۶ شماره.

بوبوخ (لولو): دو هفته نامۀ فکاهی ـ اجتماعی. این نشریه پس از مدتی به صورت هفته نامه منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۰ـ۱۹۴۲م. صاحب امتیاز: آرمِناک آقاسیان. سردبیر: هایک گاراگاش. چاپخانه: روشنایی؛ پاروس؛ بوبوخ؛ و وراتزنوند. [۳۴] تعداد صفحات: ۴ـ ۸ صفحه.قطع: ۲۳×۳۶، ۲۸×۴۰ و۴۰×۵۶ سانتی متر. بوبوخ نخستین نشریۀ فکاهی ارمنی زبان ایران بوده است.

انگر[۳۵] (دوست): ماهنامه. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۲۰م. ناشر: انجمن بوی اسکاوتز (پسران پیشاهنگ) به مدیریت هوسپ آبکاریان. چاپخانه: چاپخانۀ کلیسای وانک.تعداد صفحات: ۱۶ ـ ۱۸ صفحه. قطع: ۱۸×۲۴ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: سه شماره.

هوریزون[۳۶] (افق):هفته نامۀ کارگری ـ اجتماعی. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۰م. صاحب امتیاز: هاکوپ هوهانسیان. زیر نظر هیئت تحریریه. چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۴۱ × ۵۶ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: دوازده شماره.

ایرانی آشخاتاور[۳۷] (کارگر ایران):هفته نامه. این نشریه پس از مدتی سه روز در میان منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۰ ـ ۱۹۲۱م. صاحب امتیاز: واهان مسروپیان. زیر نظر هیئت تحریریه. چاپخانه: تهران. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۴۱×۵۶ و ۴۲×۵۹ سانتی متر. این نشریه ادامۀ هفته نامۀ هوریزون بود که از ۱۹۲۱ ـ ۱۹۲۴م نیز با ترجمۀ فارسی تحت عنوان رنجبر ایران منتشر شد.

رنجبر ایران: هفته نامۀ اجتماعی ـ کارگری. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۱ ـ ۱۹۲۴م. صاحب امتیاز و سردبیر: واهان مسروپیان. چاپخانه: تهران و شرکا؛ بسفر؛ و مدرن. تعداد صفحات: در آغاز ۲ صفحه سپس ۸ ـ۱۰ صفحه. قطع: ۴۰/۵×۵۵ و ۲۲×۲۹ سانتی متر.

نورکیانک[۳۸] (زندگی نو):نشریۀ سیاسی، اجتماعی و ادبی. این نشریه در آغاز دو روز در هفته و از ۱۹۲۳م به صورت هفتگی منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۲ ـ ۱۹۲۷م. صاحب امتیاز: استپان خانبابیان و از ۱۹۲۴م دکتر وارتان هوهانسیان. سردبیر: اونیک مخیتاریان. چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۴۰×۵۴ و ۵۱×۶۶ سانتی متر.

بانور[۳۹] (کارگر): هفته نامۀ سیاسی، اجتماعی و ادبی. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۳ ـ ۱۹۲۵م. صاحب امتیاز: تزرون گینوسیان. زیر نظر هیئت تحریریه. چاپخانه: بسفر؛ پاروس؛ و مدرن. تعداد صفحات: ۲ ـ۴ صفحه. قطع: ۴۲×۵۸ سانتی متر.

مهیان[۴۰] (آتشکده): هفته نامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۴م. سردبیر: آوتیس یقیایان.

نور پاتگام[۴۱] (پیام نو):ماهنامۀ ادبی ـ هنری. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۴ ـ ۱۹۲۵م. صاحب امتیاز: هاکوپ هوهانسیان.ناشر: انجمن میتک (اندیشه). سردبیر: مارکار قرابگیان(دِو). چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۱۶۴ صفحه. قطع: ۲۰×۲۸ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: سیزده شماره.

رنجبر: هفته نامۀ اجتماعی ـ کارگری. محل چاپ: تهران،۱۹۲۴م. سردبیر و ناشر: آوتیس یقیایان. تعداد صفحات: ۴ صفحه.

گاقاپار[۴۲] (مَرام): هفته نامۀ سیاسی، اجتماعی و ادبی. این نشریه از ۱۹۲۶م سه روز یک بار منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۵ ـ ۱۹۲۷م. صاحب امتیاز: آرتاشس بیگیان.مسئول هیئت تحریریه: دکتر آرشاک قازاریان، چاپخانه: روشنایی. تعداد صفحات: ۴صفحه. قطع: ۴۰×۵۰ سانتی متر.

نورگاقاپار[۴۳] (مَرام نو):سالنامۀ ادبی، علمی، سیاسی و اجتماعی. از انتشارات هفته نامۀ گاقاپار. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۶م. سردبیر: دکتر آرشاک قازاریان. چاپخانه: روشنایی؛ و بسفر. تعداد صفحات: ۴۶۰ صفحه. تعداد شماره های چاپ شده: یک شماره.

پارسکاهای تارتسویتس[۴۴] (سالنامۀ ارمنیان ایران): محل چاپ: تهران، ۱۹۲۷ و ۱۹۲۹ و ۱۹۳۰م. ناشر و سردبیر: هایک گاراگاش و ک. پیونیان. چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۲۷۶ ـ ۴۸۷ صفحه. قطع: ۱۶/۵×۲۴ و ۱۵/۵×۲۱ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: سه شماره.

نور خسک[۴۵] (سخن نو): نشریۀ مستقل ادبی، اجتماعی و سیاسی. این نشریه دو روز یک بار منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۰م. صاحب امتیاز و سردبیر: سیمون سیمونیان. چاپخانه: مدرن؛ و بسفر. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۴۱×۵۶ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: ۵۶ شماره. از شمارۀ ۸ به بعد این نشریه یک صفحه نیز به زبان فارسی در آن منتشر می شد.

وراتزنوند (تولد نو):روزنامۀ سیاسی، اجتماعی و ادبی. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۰ ـ۱۹۵۳م. این نشریه تا ۱۹۴۱م هفته نامه بود، سپس به صورت دو روز در میان و از ۱۹۴۳م نیز هر روز منتشر می شد. در سال های ۱۹۵۰ و۱۹۵۱م بار دیگر به صورت هفته نامه و سپس سه روز یک بار و بعد دو روز یک بار انتشار یافت. صاحب امتیاز و سردبیر: هایک گاراگاش. چاپخانه: پاروس؛ بوبوخ؛ و وراتزنوند. تعداد صفحات: ۲ ـ ۱۲صفحه. قطع: ۲۹×۴۳ و ۳۰×۴۱ و ۴۲×۶۰ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۲۴۹۱ شماره.

آلیک[۴۶] (موج): روزنامۀ خبری، سیاسی، اجتماعی و ادبی. محل چاپ: تهران. این نشریه از ۱۹۳۱ ـ ۱۹۳۴م به صورت هفتگی چاپ می شد. از ۱۹۳۵ ـ ۱۹۴۰م دو روز یک بار به چاپ می رسید و از ۱۹۴۱م تا کنون نیز به صورت روزانه منتشر می شود. پایه گذاران: دکتر هاروتیون استپانیان، دکتر وارتان هوهانسیان، استپان خانبابیان، هوسپ تادئوسیان، هامبارتسوم گریگوریان و یقیشه ایشخانیان. سردبیر کنونی روزنامۀ آلیک دِرِنیک ملیکیان است. تعداد صفحات: ابتدا ۴ صفحه و اکنون ۱۰ صفحه. قطع: ۴۲×۶۱ و ۳۵×۵۰ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۲۱ هزار شماره.این نشریه ضمیمه های فارسی ـ ارمنی و انتشارات متعددی داشته است.

آروسیاک[۴۷] (زهره): نشریۀ مستقل سیاسی، اجتماعی، ادبی، اقتصادی و ایران شناسی. این نشریه ابتدا دو روز یک بار و سپس هر روز منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۵ـ ۱۹۳۶م. صاحب امتیاز و سردبیر: آرتاشس نازاریان. چاپخانه: اطلاعات. تعداد صفحات: ۲ ـ ۴ صفحه. قطع: ۲۷×۳۵، ۵/۳۶×۵۱ و ۳۸×۵۶ سانتی متر.

نور اج[۴۸] (صفحۀ نو): گاهنامۀ ادبی. نشریۀ گروه ادبی نوراج. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۵ـ ۱۹۷۸م. چاپخانه: مدرن؛ و نائیری. تعداد صفحات: ۶۴ ـ ۲۰۶صفحه. قطع: ۱۷/۵×۲۲ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: نوزده شماره.

نور هاسکر[۴۹] (خوشه های نو): دوهفته نامۀ مصور برای کودکان و نوجوانان. این نشریه در آغاز به صورت ماهنامه منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۵ ـ ۱۹۳۷م. صاحب امتیاز و سردبیر: مارگاریت سارواریان. چاپخانه: مدرن؛ خیام؛ و نور هاسکر. تعداد صفحات: ۲۴ صفحه. قطع: ۱۸/۵×۲۵/۵ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۲۹(؟)شماره.

ناواسارد[۵۰] (سال نو): دوماهنامۀ ادبی ـ علمی. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۷ـ ۱۹۳۹م. ناشر: مگردوم مگردچیان. سردبیران: هوسپ تادئوسیان و تاجات بوغوسیان. چاپخانه: مدرن. تعداد صفحات: ۶۴صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ده شماره.

بوبوخ (لولو): دوهفته نامۀ کودکان و نوجوانان، وابسته به نشریۀ فکاهی بوبوخ. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۰ ـ ۱۹۴۳م. سردبیر: هایک گاراگاش. این نشریه در آغاز همراه با نشریۀ بوبوخ و در همان قطع، در ۲ صفحه انتشار می یافت اما پس از مدتی به صورت مستقل درآمد. چاپخانه: بوبوخ. تعداد صفحات: ۸ صفحه. قطع: ۲۰×۲۸ سانتی متر. بوبوخ در پایان ۱۹۴۲م به نشریۀ وراتزنوند پیوست.

آروسیاک (زهره): روزنامۀ مستقل سیاسی، اجتماعی، علمی و ادبی. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۲م. صاحب امتیاز و سردبیر: آرتاشس نازاریان. چاپخانه: مدرن.تعداد صفحات: ۲ـ ۴ صفحه. قطع: ۳۶×۵۰ سانتی متر.

نورآقبیور[۵۱] (چشمۀ نو): ماهنامۀ کودکان و نوجوانان. محل چاپ: تهران،۱۹۴۲ ـ ۱۹۴۸م. سردبیران: آندره دِراوهانیان و وُستانیک هوهانسیان. چاپخانه: پاروس؛ گارون؛ گوتنبرگ؛ مدرن؛ و آنی. تعداد صفحات: ۱۲ـ ۱۶ (۱۲ ـ ۳۶)(؟) صفحه. قطع: ۱۸/۵×۲۱/۵ و ۱۶/۵×۲۳ سانتی متر. این نشریه به صورت ناپیوسته منتشر شده و در ۱۹۴۴م کلاً انتشار نیافته است.

لویس[۵۲] (نور): نشریۀ دوماهانۀ علمی ـ ادبی. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۳ ـ ۱۹۴۵م. سردبیران: هُوسِپ تادئوسیان، هامبارتسوم گریگوریان و تاجات بوغوسیان. چاپخانه: مدرن. تعداد صفحات: ۶۴ ـ ۸۰ صفحه. قطع: ۱۷/۵×۲۶ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: چهارده شماره.

هاکافاشیستاکان ترتیک[۵۳] (نامۀ ضد فاشیستی): ترجمان کمیتۀ ضد فاشیست آذربایجان. محل چاپ: تبریز، ۱۹۴۳ ـ ۱۹۴۴م. زیرنظر هیئت تحریریه. این نشریه از شمارۀ ۱۷(۱۹۴۴م) به نام هاکافاشیست و به صورت هفته نامه و سپس سه روز در میان منتشر می شد.

هاکافاشیست (ضد فاشیست): هفته نامه. این نشریه پس از مدتی به صورت سه روز در میان منتشر می شد. ترجمان کمیتۀ ضدفاشیست آذربایجان. محل چاپ: تبریز، ۱۹۴۴ ـ ۱۹۴۵م. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارمنیان آذربایجان. تعداد صفحات: ۲ ـ ۴ صفحه. قطع: ۳۵×۵۵ و۳۰×۴۲سانتی متر.

تساخاول[۵۴] (جارو): نشریۀ مصور فکاهی. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۳ ـ ۱۹۴۴م. صاحب امتیاز و سردبیر: یرواند بازِن(بازین) میرزایان. چاپخانه: مدرن؛ و آنی. تعداد صفحات: ۱۸ ـ ۲۰ صفحه.قطع: ۱۸×۲۲/۵ و ۲۳×۳۱ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: هشت شماره.

مشاکویــت[۵۵] (فرهنگ): خبرنامۀ انجمن فرهنگی ارمنی. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۴م. چاپخانه: پاروس. تعداد صفحات: ۱۲ صفحه. قطع: ۲۰×۲۷ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: یک شماره.

گارون[۵۶] (بهار): ماهنامه. نشریۀ انجمن فرهنگی نوجوانان ارمنی. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۵م. چاپخانه: مدرن. تعداد شماره های چاپ شده: دو شماره.

گیتوتیون یو آروست[۵۷] (دانش و هنر): نشریۀ انجمن دانشگاهیان ارمنی ایران. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۶م. زیرنظر هیئت تحریریه. چاپخانه: مدرن. تعداد صفحات: ۱۲۰ صفحه. قطع: ۱۵×۲۰/۵ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: یک شماره.

آشخاتانک[۵۸] (کار): روزنامۀ اجتماعی، سیاسی و ادبی. این نشریه در آغاز سه روز یک بار منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۶ ـ ۱۹۴۷م. صاحب امتیاز و مدیر مسئول: پروفسور گ. هاکوپیان. چاپخانه: گوتنبرگ. تعداد صفحات: ۴ صفحه.قطع: ۳۵×۵۰ سانتی متر.

آرِوِلک (شرق): نشریۀ سیاسی، اجتماعی، ادبی. این نشریه سه روز یک بار منتشر می شد. محل چاپ: تبریز، ۱۹۴۵ ـ ۱۹۴۶م. آرِوِلک عنوان جدید هاکافاشیست بود که از شمارۀ ۹۸ تغییر نام یافت. سردبیر: داویت گئورکیان. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۳۲×۴۴ سانتی متر

آزدارار جشمارتوتیان[۵۹] (خبرنامۀ حقیقت): ماهنامۀ مذهبی. ناشر:کلیسای ادونتیست. [۶۰] محل چاپ: تهران، ۱۹۴۷م. سردبیر: هوهانِس دِرگریگوریان. چاپخانه: مدرن. تعداد صفحات: ۱۲ـ ۱۶ صفحه. قطع: ۲۲×۳۲ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: سه شماره.

آرپی[۶۱] (آفتاب): ماهنامۀ ادبی، علمی و اجتماعی. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۹ ـ ۱۹۵۵م. سردبیر و ناشر: هوسپ تادئوسیان. چاپخانه: مدرن. تعداد صفحات: ۶۴ ـ ۷۲ صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ سانتی متر. آرپی از ۱۹۵۰ تا ۱۹۵۳م ضمیمه ای نیز برای کودکان به همین نام و با همین قطع در ۱۶ ـ ۲۴ صفحه داشته است.

لوسابر[۶۲] (نور آور): ماهنامۀ کودکان و نوجوانان. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۹ ـ ۱۹۷۱م. صاحب امتیاز: آشوت مرادخانیان. زیرنظر هیئت تحریریه. چاپخانه: فرانسوا مَلِک کَرَم؛ آلیک؛ آنی؛ و مدرن. تعداد صفحات: ۳۲ صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ سانتی متر.

آرمنوهی[۶۳] (زن ارمنی): ماهنامۀ ادبی، تاریخی و هنری. محل چاپ: تهران، ۱۹۴۹ ـ ۱۹۵۵م. مدیر مسئول و سردبیر: آندره دِر اوهانیان. چاپخانه: مدرن؛ آلیک؛ و آنی. تعداد صفحات: ۱۶ـ ۳۲ صفحه. قطع: ۲۰×۲۸ و ۲۲×۲۹ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: ۶۲ شماره.

ارس[۶۴]: جُنگ ادبی. محل چاپ: تهران،۱۹۵۰م. سردبیر: نورایر استپانیان. چاپخانه: ایرانچاپ. تعداد صفحات:۷۲ صفحه. قطع: ۱۷/۵×۲۴/۵ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: یک شماره.

تساخاول(جارو): دوهفته نامۀ فکاهی. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۰ ـ ۱۹۵۸م. صاحب امتیاز و سردبیر: یرواند بازن(بازین) میرزایان. چاپخانه: ایرانچاپ؛ آنی؛ و الوان. تعداد صفحات: ۸ ـ ۱۲صفحه. قطع: ۲۵×۳۵/۵ سانتی متر.

نورآیگ[۶۵] (پگاه نو): هفته نامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۱ ـ ۱۹۵۳م. صاحب امتیاز: س. سارکیسیان. زیرنظر هیئت تحریریه. چاپخانه: وراتزنوند؛ گیلان؛ و دانش.تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۳۰ × ۴۵ و ۳۵×۵۰ سانتی متر.

پاهاک[۶۶] (نگهبان): ماهنامۀ سیاسی، اجتماعی و ادبی. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۱ ـ ۱۹۵۲م. صاحب امتیاز و سردبیر: موشق ماستیان. چاپخانه: الوان. تعداد صفحات: ۳۲ ـ ۶۴ صفحه. قطع: ۱۶/۵×۲۳ سانتی متر.

پاهاک (نگهبان): نشریۀ سیاسی ـ اجتماعی. این نشریه دو روز درمیان منتشر می شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۲م. صاحب امتیاز: موشِق ماستیان، زیر نظر هیئت تحریریه. چاپخانه: الوان. تعداد صفحات: ۴صفحه. قطع: ۲۵/۵×۳۵ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۲۱ شماره.

وِرِلک (ترقی): هفته نامۀ سیاسی، اجتماعی و ادبی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۵۲م. صاحب امتیاز و سردبیر: آرامائیس آرزومانیان. چاپخانه: چاپخانۀ خلیفه گری ارامنۀ آذربایجان. تعداد صفحات: ۴صفحه. قطع: ۵/۳۰×۴۶ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: دوازده شماره.

شانت[۶۷] (صاعقه): ماهنامۀ نشریۀ دانش آموزان دبیرستان های کوشش داویدیان و کوشش مریم. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۸م. چاپخانه: ایرانچاپ. تعداد صفحات:۱۲صفحه. قطع: ۱۷/۵×۲۵ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: دو شماره.

آرارات[۶۸]: ماهنامۀ انجمن فرهنگی آرارات. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۹ ـ ۱۹۶۰م. سردبیر: سِواک ساگینیان. چاپخانه: آلیک. تعداد صفحات: ۳۲ صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ سانتی متر.

آلیک (موج): ماهنامۀ ادبی، هنری، علمی و اجتماعی. محل چاپ: تهران، ۱۹۶۱ ـ ۱۹۶۳م. چاپخانه: آلیک. تعداد صفحات: ۸۰ ـ۹۶ صفحه. قطع: ۱۷×۲۳ سانتی متر.

خاچبار[۶۹] (جدول کلمات متقاطع): گاهنامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۶۲م. دبیر هیئت تحریریه: وارتان نازاریان. چاپخانه: مدرن. تعداد صفحات: ۱۶ صفحه. قطع: ۱۴×۲۱سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: چهار شماره.

آرمن[۷۰]: ماهنامۀ ادبی، هنری، علمی و ورزشی. محل چاپ: تهران، ۱۹۶۳م. ناشر: گروه تئاتر انجمن فرهنگی آرارات. زیرنظر هیئت تحریریه. چاپخانه: مدرن. تعداد صفحات: ۴۸صفحه. قطع: ۲۲×۲۷سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: دو شماره.

آلیک پاتانکان[۷۱] (آلیک نوجوانان): دوهفته نامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۶۹ ـ ۱۹۷۸م. دبیر هیئت تحریریه: ژیرایر غریبیان. چاپخانه: آلیک. تعداد صفحات: ۱۲ ـ ۱۶ صفحه. قطع: ۲۴×۳۴سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۱۸۷ شماره.

رافی تارگیرک[۷۲] (سالنامۀ رافی): سالنامۀ ادبی، تحقیقی، تاریخی و فرهنگی. محل چاپ: تهران، ۱۹۶۹ ـ ۱۹۷۰م. ناشر و سردبیر: تاجات بوغوسیان. شماره های اول و دوم این سالنامه در چاپخانۀ مدرن تهران و شمارۀ سوم آن، که مطالب آن مربوط به ۱۹۷۱م بود و به علت برخی مشکلات منتشر نشد، در ۱۹۸۴م توسط آرمینه بوغوسیان در چاپخانۀ کلیسای وانک اصفهان به چاپ رسیده است. تعداد صفحات: ۵۸۳ ـ ۶۸۸ و ۲۶۳. قطع: ۱۷/۵×۲۳ سانتی متر.

هور[۷۳]: ماهنامۀ پژوهشی، تاریخی، ادبی و فرهنگی. محل چاپ: تهران، ۱۹۷۱ ـ ۱۹۷۴م. صاحب امتیاز و مدیر مسئول: دکتر گاگیک هواکیمیان. چاپخانه: نوربخش؛ خوشه؛ و وحید. تعداد صفحات: ۱۲۴ ـ ۱۸۰ صفحه. قطع: ۱۸×۲۵ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: ۳۸ شماره به زبان های فارسی و ارمنی.

پیونیک[۷۴] (ققنوس): هفته نامۀ سیاسی، اجتماعی و ادبی. محل چاپ: تهران. ۱۹۷۹ ـ ۱۹۸۳م. صاحب امتیاز و سردبیر: ژرژ هامبارچیان. چاپخانه: کارون. تعداد صفحات: ۴ ـ ۸ صفحه. قطع: ۳۰×۴۵ سانتی متر.

نورخسک[۷۵] (سخن نو): هفته نامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۷۹ ـ ۱۹۸۰م. ناشر: انجمن فرهنگی ارمنیان ایران. سردبیر: سورن هامبارچیان.تعداد صفحات: ۸ ـ ۱۲ صفحه.قطع: ۲۵×۳۵ سانتی متر.

تزیاتزان[۷۶] (رنگین کمان): مجلۀ ادبی، فرهنگی و اجتماعی. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۲. از انتشارات بخش جوانان انجمن فرهنگی ارمنیان ایران. تعداد صفحات: ۴۰ ـ ۶۴ صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ سانتی متر.

تزیاتزان (رنگین کمان): ماهنامۀ ادبی، فرهنگی و اجتماعی. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۲ ـ ۱۹۸۸م. از انتشارات انجمن فرهنگی ارمنیان ایران. صاحب امتیاز: کارِن اوهانجانیان. چاپخانه: اتاق چاپ. تعداد صفحات: ۱۶ ـ ۴۸ صفحه. قطع: ۲۲×۲۸/۵ سانتی متر.

هاندیپوم[۷۷] (دیدار): گاهنامۀ ادبی. نشریۀ گروه ادبی ارمنیان تهران. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۶م. سردبیران: خاچیک خاچر و گالوست خاننتس. چاپخانه: نائیری. تعداد صفحات: ۱۸۴ ـ ۲۱۶ صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: سه شماره.

آراکس[۷۸]: هفته نامۀ فرهنگی، ادبی و اجتماعی. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۷م. صاحب امتیاز: یعقوب گریگوریان. سردبیر: مُوْسِس کشیشیان. قطع: ۳۰ ×۴۰ سانتی متر. آراکس در آغاز به صورت ماهنامه و با نام آراز به چاپ می رسید. از شمارۀ چهارم، نام نشریه به آراکس تغییر یافت. از شمارۀ نهم، بخش فارسی به آن اضافه شد. از شمارۀ۲۴، قطع نشریه به ۲۲ × ۳۰ سانتی متر تغییر یافت. از آوریل ۱۹۹۵م نشریه زیر نظر دکتر آناهید عیسائیان قرار گرفت. در۱۹۹۹م، امتیاز نشریه به مهندس سواک هوسپیان منتقل شد. از ۲۰۰۵م نشریه از حالت ماهنامه به هفته نامه تغییر یافت و سردبیر کنونی آراکس مُوْسِس کشیشیان است.

آپاگا [۷۹] (آینده): فصلنامۀ پژوهشی ایران شناسی و ارمنی شناسی. این نشریه در آغاز به صورت ماهنامه اما بعد به صورت فصلنامه منتشر شد. محل چاپ: تهران، ۱۹۹۵ـ ۱۹۹۸م. صاحب امتیاز و مدیر مسئول: ادیک باغداساریان. تعداد صفحات:۸ صفحه. قطع: ۳۰×۴۵ سانتی متر. آپاگا پس از دو سال توقف بار دیگر از ۲۰۰۰م شروع به فعالیت کرده و پنجاهمین شماره از آن در تابستان ۲۰۱۲م به چاپ رسیده است. این فصلنامه در حال حاضر به زبان های ارمنی، فارسی و انگلیسی در قطع ۱۴×۲۱/۵ سانتی متر و شمارگان۱۰۰نسخه در چاپخانۀ احسان به چاپ می رسد.

پیمان[۸۰]: فصلنامۀ فرهنگی ـ اجتماعی. محل چاپ: تهران،۱۹۹۶م/ ۱۳۷۵ش. صاحب امتیاز و مدیر مسئول: از ۱۳۷۵ ـ ۱۳۸۹ش دکتر لئون داویدیان و از ۱۳۸۹ش تا امروز مهندس وارطان وارتانیان. سردبیر: آرمینه آراکلیان. زیر نظر هیئت تحریریه در مؤسسۀ ترجمه و تحقیق هور. چاپخانه: آلیک. این فصلنامه تنها فصلنامۀ فرهنگی ارمنیان در ایران است که به طور کامل به زبان فارسی منتشر می شود. تعداد صفحات: ۲۰۰ ـ ۲۸۰ صفحه. قطع: ۱۶/۵×۲۳ سانتی متر.تعداد شماره های چاپ شده: ۶۱ شماره.

لویس[۸۱] (نور): ماهنامۀ فرهنگی ـ اجتماعی. محل چاپ: تهران،۲۰۰۰م/۱۳۸۵ش. صاحب امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر: ادیک باغداساریان. لویس به دو زبان فارسی و ارمنی منتشر می شود. چاپخانه: احسان. تعداد صفحات: دورۀ اول ۱۶ صفحه و سپس ۲۰ صفحه. قطع: ۲۱×۲۹ سانتی متر.

هویس[۸۲] (امید): دوهفته نامۀ اجتماعی ـ فرهنگی. محل چاپ: تهران، ۲۰۰۱م/۱۳۸۶ش. هویس به دو زبان فارسی و ارمنی منتشر می شود. صاحب امتیاز و مدیر مسئول: لئون آهارونیان. دبیر تحریریه: روبرت صافاریان. تعداد صفحات: ۴۰ صفحه. قطع: ۲۱×۲۸ سانتی متر.

هاندس[۸۳] (نشریه): فصلنامۀ هنر و ادبیات. محل چاپ: تهران، ۲۰۰۱ ـ ۲۰۰۹م. صاحب امتیاز، مدیر مسئول و سردبیر: واروژ سورنیان. تعداد صفحات: ۴۸ ـ ۵۶ صفحه(شماره های ۱۹ و۲۰ آن در ۱۰۸ صفحه منتشر شده است). قطع: ۲۱×۲۹ سانتی متر.

نائیری تارگیرک[۸۴] (سالنامۀ نائیری): سالنامۀ ادبی، تحقیقی، تاریخی و فرهنگی. محل چاپ: تهران، ۲۰۰۴، ۲۰۰۸، ۲۰۱۰م. مؤلف: سبوه امیرخانیان. ناشر: نائیری. تعداد صفحات:۹۰۰ صفحه. قطع:۱۸×۵/۲۴ سانتی متر.

فهرست نشریه های داخلی انجمن ها و مؤسسات ارمنیان

نشتاراک(نیشترک): محل چاپ: رشت، ۱۸۹۳م. چاپ سنگی.

پایلاک ـ کایتز(رعد و برق): ماهنامه. محل چاپ: تبریز، ۱۸۹۸ ـ ۱۹۰۳م. چاپ مدرسۀ هایکازیان ـ تاماریان. پایلاک ـ کایتز ابتدا به صورت جداگانه و به نام های پایلاک و کایتز منتشر می شد و سپس به صورت یک نشریۀ واحد درآمد. سردبیر: گاسپار هاکوپیان. این نشریه ابتدا به صورت ماهنامه و سپس به صورت کتاب منتشر شده است. تعداد صفحات: ۴ ـ ۶۸ صفحه. قطع: ۲۰×۳۵ و ۱۳×۲۱ سانتی متر.

پاروس(فانوس): محل چاپ: تهران،۱۹۰۱م.

پاروس(فانوس): محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۲م. دست نویس.

هراگیرنر[۸۵] (تلگرام ها): روزنامه. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۴م.

جانکر[۸۶] (تلاش): ماهنامۀ علمی، ادبی و طنز. ترجمان انجمن سخنران جلفای اصفهان. محل چاپ: جلفای اصفهان،۱۹۱۴ ـ ۱۹۱۹م. دبیر هیئت تحریریه: مسروپ ماروتیان. تعداد صفحات: ۱۴ ـ ۴۰ صفحه. قطع: ۱۸×۲۲ سانتی متر. چاپ سنگی.

هایلی[۸۷] (آیینه): محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۶م. تعداد شماره های چاپ شده: دو شماره. چاپ سنگی.

کوهاک(موج): محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۸م.

گیوقاتسو دزاین[۸۸] (صدای روستایی): هفته نامۀ دانش آموزی. محل چاپ: جلفای اصفهان،۱۹۱۹ ـ ۱۹۲۰م. سردبیر: وارتان آندریاسیان. تعداد صفحات: ۴ صفحه. قطع: ۱۳/۵×۲۱ سانتی متر.

رویتری هراگیر[۸۹] (تلگرام رویتر): این نشریه دو روز در میان چاپ می شد. محل چاپ: تبریز، ۱۹۱۹م. چاپ سنگی.

آسق[۹۰] (سوزن): محل چاپ: تهران، ۱۹۲۰م.

متراک[۹۱] (تازیانه): مجلۀ فکاهی. محل چاپ: جلفای اصفهان،۱۹۲۰م. سردبیر: آشوت باغداساریان. دست نویس.

اسپارتاک[۹۲]: ماهنامه. محل چاپ: تبریز، ۱۹۲۰. دست نویس.

ماهاک[۹۳] (چماق): هفته نامه. محل چاپ: مراغه،۱۹۲۱م. تعداد شماره های چاپ شده: سه شماره.

تقکاتو[۹۴] (خبرنامه): محل چاپ: تهران، ۱۹۲۱ ـ ۱۹۲۲م.

پاتانی[۹۵] (نوجوان): ماهنامۀ ادبی ـ هنری دانش آموزی. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۳ ـ ۱۹۲۴م. ترجمان دانش آموزان مدرسۀ هایکازیان. سردبیر: آرا در هوهانسیان. تعداد صفحات: ۲۸ صفحه. قطع: ۱۰×۱۷ سانتی متر.

آناپاتی تزاغیک[۹۶] (گل بیابان): نشریۀ انجمن نوجوانان مراغه. محل چاپ: مراغه، ۱۹۲۵م.

کایتز[۹۷] (جرقه): مجلۀ کودکان و نوجوانان. محل چاپ: تهران، ۱۹۲۵م. چاپ سنگی.

کیانک[۹۸] (زندگی): دوهفته نامه. ترجمان انجمن دانش آموزان. محل چاپ: تبریز، ۱۹۲۵ ـ ۱۹۲۶م. دست نویس.

زارک[۹۹] (ضربه): هفته نامه. محل چاپ: روستای قرقون فریدن (اصفهان)، ۱۹۲۹م. دست نویس.

لی لی پوت[۱۰۰] (کوتوله): دوهفته نامۀ فکاهی مصور دانش آموزی. محل چاپ: تبریز،۱۹۳۰ ـ ۱۹۳۱م. سردبیر: سارکیس بوداغیان. دست نویس.

کاتیلنر[۱۰۱] (قطرات): محل چاپ: تهران، ۱۹۳۰م.

مانوک[۱۰۲] (کودک): دوهفته نامه. محل چاپ: اصفهان، ۱۹۳۰ ـ ۱۹۳۱م. از انتشارات انجمن جویبار وابسته به کالج استوارت[۱۰۳] سردبیر: گالوست در گالوستیان. تعداد صفحات: ۷ ـ ۸ صفحه. قطع: ۲۲×۳۵ سانتی متر.

ژایر[۱۰۴] (صخره): هفته نامۀ سیاسی، ادبی، اجتماعی و دانش آموزی. محل چاپ: تهران،۱۹۳۲ـ ۱۹۳۳م. سردبیر: شاواسپ پتروسیان. تعداد صفحات: ۴صفحه. قطع: ۲۲×۳۵ سانتی متر.

باخداگوشاکوتیون[۱۰۵] (طالع بینی): محل چاپ: آبادان، ۱۹۳۳م. تعداد صفحات: ۱۶صفحه، دو صفحۀ اول مصور.قطع: ۹×۱۵ سانتی متر. دست نویس.

لویس(نور): هفته نامۀ ادبی. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۳م. سردبیر: ادوارد دانیلیان.

مقو[۱۰۶] (زنبور عسل): هفته نامۀ فکاهی. محل چاپ: تهران، ۱۹۳۳م. سردبیر: ادوارد دانیلیان. دست نویس.

اوسانوق[۱۰۷] (دانشجو): نشریۀ دانشجویی. محل چاپ: تهران. ۱۹۳۴م. دست نویس.

ورژ[۱۰۸] (انتقام): هفته نامۀ کودکان. محل چاپ: تبریز. ۱۹۳۵م. از انتشارات انجمن کریستاپور. این نشریه در ۱۹۳۷م به صورت دوهفته نامه و در ۱۹۳۸م به صورت ماهنامه منتشر می شد. سردبیر: امیل هاکوپیان. تعداد صفحات: ۴صفحه. قطع: ۲۱×۳۵ سانتی متر.

ورژهایاستانی[۱۰۹] (انتقام ارمنستان): هفته نامه. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۵م. از انتشارات کتابخانه و انجمن کریستاپور. سردبیر: امیل هاکوپیان. تعداد صفحات:۴ صفحه. قطع: ۲۱×۳۳/۵ سانتی متر. دست نویس.

دومان[۱۱۰] (مه): ماهنامۀ دانش آموزی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۵م. سردبیر: نورایر استپانیان. قطع: ۱۵×۲۱ سانتی متر. دست نویس.

بیوراکن[۱۱۱] (هزار چشمه): ماهنامۀ دانش آموزی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۶ ـ ۱۹۴۰م. هیئت تحریریه: نورایر استپانیان، ویکتور آفتاندیلیان، ساموئل ساروخانیان، زاون قازاریان و دیگران. دست نویس.

مارت[۱۱۲] (نبرد): ماهنامه. این نشریه پس از مدتی به صورت سالنامه منتشر شد. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۶ ـ ۱۹۳۸م. زیر نظر هیئت تحریریه. دست نویس.

آرتزیو آترپاتاکانی[۱۱۳] (عقاب آترپاتاکان): نشریۀ دانش آموزی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۸م. سردبیر: امیل هاکوپیان. تعداد صفحات:۴ صفحه. قطع:۲۲×۳۳سانتی متر. تعداد شماره های انتشار یافته: دو شماره. دست نویس.

ساسون[۱۱۴]: دوهفته نامۀ کودکان ـ ورزشی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۸م. تعداد صفحات:۴ صفحه. قطع: ۲۲×۳۶ سانتی متر.

زیتون[۱۱۵]: دوهفته نامۀ کودکان ـ ورزشی دانش آموزی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۸م. تعداد صفحات: ۲صفحه. قطع: ۲۲×۳۶ سانتی متر. دست نویس.

زیتون: دوهفته نامۀ دانش آموزی. ترجمان گروه زیتون. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۸م. دبیران هیئت تحریریه: گریش درهاکوپیان و سوریک ملیک سارکیسیان.

آراکس(اَرَس): هفته نامۀ دانش آموزی مدرسۀ روستای گرجی. محل چاپ: روستای گرجی، ۱۹۳۹ ـ۱۹۴۰م. دست نویس.

کامورج[۱۱۶] (پل): ماهنامۀ انجمن نوجوانان. محل چاپ: جلفای اصفهان،۱۹۳۸ ـ ۱۹۳۹م. زیرنظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۲۶صفحه. قطع: ۲۲×۲۳/۵ سانتی متر. چاپ سنگی.

هور: دوهفته نامۀ دانش آموزی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۹م. قطع: ۱۳×۲۰ سانتی متر. تعداد شماره های انتشار یافته: یک شماره. چاپ سنگی.

کامک[۱۱۷] (اراده): دوهفته نامه. محل چاپ: تبریز، ۱۹۳۹ ـ ۱۹۴۲م. سردبیر: ساموئل خاچیکیان و بابگن چوکاسزیان. تعداد صفحات: ۳۶صفحه. قطع: ۱۶/۵×۲۱/۵سانتی متر. این نشریه نخست به صورت دست نویس و سپس به صورت چاپ سنگی منتشر می شد.

های یریداسارد[۱۱۸] (جوان ارمنی): ماهنامۀ انجمن نوجوانان. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۵۳م. هیئت تحریریه: گریش داوتیان، تاتول اوهانیان و هویک الله وردیان. تعداد صفحات: ۲۴صفحه. قطع: ۱۷/۵×۲۳ سانتی متر.

زارتونک[۱۱۹] (بیداری): هفته نامۀ انجمن نوجوانان. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۴م. تعداد صفحات: ۱۶صفحه. قطع: ۱۸×۲۳/۵سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

شارژوم[۱۲۰] (جنبش): دوماهنامۀ نظریه پردازی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۵۴م. از انتشارات کتابخانۀ رُستُوم ـ گاسپار. سردبیر: هرایر خالاتیان.تعداد صفحات:۲۰صفحه. قطع: ۲۳/۵× ۳۴/۵سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

آقبیور[۱۲۱] (چشمه): ماهنامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۴ـ۱۹۶۰م. تعداد صفحات: ۴ ـ ۸ صفحه. قطع: ۲۱×۳۳سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

مسروپ ماشتوتس[۱۲۲]: محل چاپ: آبادان، ۱۹۶۲م. به صورت ماشین نویسی شده.

پتاک[۱۲۳] (کندو): ماهنامۀ ادبی ـ هنری دانشجویان دانش سرای ارمنی شناسی. محل چاپ: تهران، ۱۹۶۲م. زیر نظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۱۶ـ۲۰صفحه. قطع: ۱۷/۵×۲۲/۵ و ۱۶/۵×۲۰/۵سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

جاهاگیر[۱۲۴] (مشعل دار): ماهنامۀ دینی، اخلاقی و بهداشتی. محل چاپ: تهران، ۱۹۶۳ ـ ۱۹۹۰م. از انتشارات کلیسای ادونتیست. سردبیر: هایک سالاکیان سپس هرانوش آودیسیان. تعداد صفحات: ۱۲ ـ ۱۴صفحه. قطع: ۲۱×۲۸سانتی متر.

درازارک[۱۲۵] (دق الباب): ماهنامۀ دینی، ادبی و تحقیقی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۶۳ ـ ۱۹۶۴م. ترجمان انجمن زنان دوستدار کلیسا. به صورت ماشین نویسی شده.

هور: ماهنامۀ مدارس ملی هایکازیان ـ تاماریان و ساهاکیان. محل چاپ: تبریز، ۱۹۶۷م.زیرنظر هیئت تحریریه: گوهار بارسقیان، زاریک ملکونیان، نورا هاکوپیان و ویگن وسکانیان. تعداد صفحات: ۲۸صفحه. قطع: ۲۷×۳۵سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

آناهید[۱۲۶] (آناهیتا): ماهنامه. محل چاپ: آبادان، ۱۹۶۸ ـ ۱۹۶۹م. از انتشارات مدرسۀ ملی ارمنیان ادب. سردبیر: و. ق. تعداد صفحات: ۲۴صفحه. قطع: ۲۲×۲۸سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده. این نشریه دارای بخش فارسی نیز بوده است.

اوسانوقاکان[۱۲۷] (دانشجویی): گاهنامۀ انجمن دانشجویان ارمنی. محل چاپ: تهران،۱۹۷۰ ـ ۱۹۷۱م. زیرنظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۱۵ ـ ۱۸صفحه. قطع: ۲۰×۲۶/۵سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

آناهید(آناهیتا): ماهنامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۷۲م. به صورت ماشین نویسی شده.

آرد[۱۲۸] (اکنون): محل چاپ: تهران، ۱۹۷۲م. تعداد صفحات: ۱۶صفحه. قطع: ۱۶/۵×۲۴ سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

پاتانکان کازماکربوتیون[۱۲۹] (سازمان نوجوانان): آلبوم. محل چاپ: تهران، ۱۹۷۲م. زیر نظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۳۳صفحه. قطع: ۱۲/۵×۲۰/۵سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده:یک شماره. به صورت ماشین نویسی شده.

منک[۱۳۰] (ما): محل چاپ: تهران، ۱۹۷۴م. به صورت ماشین نویسی شده.

تقکاتو نورجوقایی[۱۳۱] (خبرنامۀ جلفای نو): خبرنامۀ خلیفه گری اصفهان. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۷۷ ـ ۱۹۸۰م. این نشریه نخست به صورت دوهفته نامه و سپس به صورت ماهنامه منتشر می شد. از ۱۹۸۷ ـ ۱۹۹۴م نیز به صورت دوماهنامه ای داخلی مشتمل بر فهرست خیران و نیکوکاران و جشن ها و اعیاد ارمنیان انتشار یافت. سردبیران: مسروپ وارتاپت آشجیان، ل.گ. میناسیان و کوریون پاپیان(اسقف وقت اصفهان). تعداد صفحات:۶ـ ۲۴صفحه. قطع:۲۱×۳۲و۲۲×۲۸و۲۱×۳۳سانتی متر.

آرارات تقکاتو[۱۳۲] (خبرنامۀ آرارات): ماهنامۀ فرهنگی. نشریۀ سازمان فرهنگی ـ ورزشی آرارات. محل چاپ:تهران، ۱۹۵۴ـ ۱۹۸۲م و ۱۹۸۸ ـ ۱۹۸۹م. تعداد صفحات: ۱۶صفحه. به قطع: ۲۲/۵×۳۳سانتی متر.

لورِر آراراتیتس[۱۳۳] (اخباری از آرارات): نشریۀ سازمان فرهنگی ـ ورزشی آرارات. محل چاپ:تهران، ۱۹۹۵م. تعداد صفحات: ۵۰ ـ ۶۰ صفحه. قطع: ۲۱ × ۲۸/۵ سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۱۰۵ شماره.

میوتیون[۱۳۴] (انجمن): ماهنامۀ اجتماعی ـ ادبی انجمن دانشگاهیان ارمنی ایران. محل چاپ: تهران، ۱۹۷۹ ـ ۱۹۸۲م. تعداد صفحات: ۱۶ ـ۲۴صفحه. قطع: ۲۱×۲۸ و ۲۲×۳۲سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: ۳۶ شماره.

آشاکرت[۱۳۵] (دانش آموز): مجلۀ اجتماعی ـ فرهنگی. محل چاپ: تهران، ۱۹۷۹ ـ ۱۹۸۳م. تعداد صفحات: ۲۴ ـ۶۴صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ و ۲۴×۳۰سانتی متر.

ژقوورد[۱۳۶] (مردم): هفته نامۀ اجتماعی ـ فرهنگی. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۷۹م. تعداد صفحات: ۴صفحه. قطع: ۲۲×۲۸ سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

آشاکرتی دزاین[۱۳۷] (صدای دانش آموز): ماهنامۀ اجتماعی ـ فرهنگی. محل چاپ: تهران، ۱۹۷۹م. تعداد صفحات: ۱۴ ـ ۲۴صفحه. قطع: ۲۰/۵×۲۵ و ۲۴×۳۰سانتی متر.

کاپ[۱۳۸] (ارتباط): محل چاپ: تهران، ۱۹۷۹م.

مشاکویت (فرهنگ): نشریۀ انجمن فرهنگی ارمنیان اهواز. محل چاپ: اهواز، ۱۹۷۹م. تعداد صفحات: ۱۲صفحه. قطع: ۱۶/۵×۲۱سانتی متر. تعداد شماره های چاپ شده: یک شماره. به صورت ماشین نویسی شده.

تقکاتو شاهین شهری[۱۳۹] (خبرنامۀ شاهین شهر): ماهنامۀ خبری. محل چاپ: شاهین شهر اصفهان،۱۹۸۳م. تعداد صفحات: ۱۶صفحه. قطع: ۲۲×۳۳ سانتی متر.

هقاپوخوتیان جامبوو[۱۴۰] (در راه انقلاب): مجلۀ اجتماعی ـ سیاسی. محل چاپ: تهران،۱۹۷۹ ـ ۱۹۸۶م. تعداد صفحات: ۱۶ ـ ۶۴صفحه. قطع: ۱۷×۲۴ و ۲۱×۲۸سانتی متر. برخی از شماره های این نشریه دارای بخش فارسی نیز بوده است.

رافی یریداسارداکان[۱۴۱] (رافی جوانان): دوهفته نامۀ اجتماعی از انتشارات انجمن جوانان رافی. محل چاپ: تبریز، ۱۹۷۹م. تعداد صفحات: ۸ ـ ۱۴صفحه. قطع: ۲۲×۳۳ سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

شارژوم[۱۴۲] (جنبش): ماهنامه. محل چاپ:کرمانشاه، ۱۹۸۰م. به صورت ماشین نویسی شده.

آرِوِلک (شرق):ماهنامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۰م.

سورهانداک[۱۴۳] (پیک): ماهنامۀ کلیسای انجیلی ارمنیان ایران. محل چاپ: تهران. ۱۹۸۰ـ ۱۹۹۴م. زیرنظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۱۶ ـ ۲۲صفحه. قطع: ۲۱×۳۲ سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

آزدارار (خبررسان): ماهنامۀ دانشجویان فوق برنامۀ دورۀ ارمنی شناسی. محل چاپ: شیراز، ۱۹۸۱ ـ ۱۹۸۲م. سردبیر: آرمینه آراکلیان. تعداد صفحات: ۱۸ ـ ۲۴صفحه. قطع:۲۱×۳۰ سانتی متر.

آیبوبن[۱۴۴] (الفبا): مجلۀ اجتماعی، فرهنگی و ادبی انجمن فرهنگی ـ ورزشی سیپان. محل چاپ: تهران،۱۹۸۱ ـ ۱۹۸۲م. تعداد صفحات: ۴۴صفحه. قطع: ۲۱×۲۹ سانتی متر.

اوسوتسیچ[۱۴۵] (معلم): مجلۀ فرهنگی معلمان ارمنی مدارس تهران. محل چاپ: تهران،۱۹۸۱ ـ ۱۹۸۲م. تعداد صفحات: ۲۸صفحه. قطع: ۲۲×۲۸ سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

دبی یرگیر[۱۴۶] (به سوی وطن): گاهنامه. ترجمان سازمان جوانان روبن. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۸۱ ـ ۱۹۸۶م. زیرنظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۸ ـ ۲۰صفحه. قطع: ۲۴×۳۴ سانتی متر.

تقکاتــو تهرانی هایوتس تمی[۱۴۷] (خبرنامۀ خلیفه گری ارامنۀ تهران) خبرنامۀ شورای خلیفه گری ارمنیان تهران. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۲م. تعداد صفحات: ۲۰ ـ ۴۴صفحه. قطع: ۲۱×۲۹ سانتی متر. به صورت ماشین نویسی شده.

تقکاتو هایکاکان دبروتسنری[۱۴۸] (خبرنامۀ مدارس ارمنیان): خبرنامۀ مدارس ملی ارمنیان تهران. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۲ ـ ۱۹۸۳م. زیرنظر هیئت تحریریه. تعداد صفحات: ۴صفحه. قطع: ۲۱×۲۹/۵ سانتی متر.

مانکاگیرک[۱۴۹] (کتاب کودک): آلبوم مصور از انتشارات اولیای مدرسۀ ابتدایی ارمنیان آرمن. محل چاپ: جلفای اصفهان، ۱۹۸۵م. تعداد صفحات: ۱۲صفحه. قطع: ۲۱×۳۱ سانتی متر.

تقکاتو های جارداراگدنری[۱۵۰] (خبرنامۀ مهندسان ارمنی): خبرنامۀ انجمن معماران و مهندسان ارمنی. محل چاپ: تهران، ۱۹۸۷ ـ ۱۹۹۴م. تعداد صفحات: ۱ ـ ۲صفحه. قطع: ۲۱×۲۹/۵ سانتی متر.

لراکاق[۱۵۱] (گزیدۀ اخبار): خبرنامۀ مؤسسۀ ترجمه و تحقیق هور. محل چاپ: تهران. ۱۹۹۲ ـ ۱۹۹۷م. تعداد صفحات: ۱۴ ـ ۲۸صفحه. قطع: ۲۱×۲۹ سانتی متر.

آرداز[۱۵۲]: خبرنامۀ داخلی (مذهبی ـ فرهنگی) شورای خلیفه گری کل آذربایجان ایران. محل چاپ: تبریز،  ۲۰۰۵م.

فهرست نشریه های دارای صفحاتی به زبان ارمنی

ایران کنونی: هفته نامه، محل چاپ: تهران، ۱۳۱۳ـ ۱۳۱۸ش. مدیر مسئول: گریگور یقیکیان. این نشریه در شش ماه اول انتشار به دو زبان فارسی و روسی و در چند شماره نیز به ارمنی و فارسی منتشر شده است. ایران کنونی پس از وقفه ای چند ساله بار دیگر از اوایل ۱۳۲۲ش منتشر شد.

ماسیس: هفته نامه. محل چاپ: تهران، ۱۹۵۱ ـ۱۹۵۲م. صاحب امتیاز و سردبیر: وازگن آبراهامیان. تعداد صفحات ۴ صفحه. قطع: ۳۲ ×۴۲ سانتی متر. چاپخانه: مشعل آزادی.

اندیشه و هنر: ماهنامۀ علمی، تاریخی، ادبی. محل چاپ: تهران، ۱۳۳۳ش. صاحب امتیاز و مدیر مسئول: دکتر ناصر وثوقی. سردبیر بخش مقالات ارمنی: هرایر خالاتیان. این نشریه از شمارۀ هشتم تا دهم حداکثر تا دوازده صفحه مقالاتی به زبان ارمنی منتشر می کرد.