کتاب ((روحم با تو به وجد می آید))

بیژن تلیانی

نویسندۀ کتاب: کمال یالچین

ترجمۀ: سدیک داویدیان

ناشر: کتاب سیامک

سال نشر: ۱۳۸۶

آن زمان که وجدان بیدار شود حقایق روشن می شود و اسرار از پس پرده بیرون می آید و حقایق اولین نسل کشی قرن بیستم این بار به قلم نویسنده ای متفکر و ترک زبان بازگو می شود؛ نویسنده ای که بار سنگین تبعید و دوری از وطن را به خاطر نوشتن حقایق تحمل می کند. او برای نوشتن کتابش در هر خانه ای را می کوبد و شگفت آنکه ارمنیان با صمیمیت و اعتماد دریچۀ قلب های خود را بر او می گشایند و حقایق را باز می گویند.

نویسنده در این کتاب سعی کرده است با مراجعه به شاهدان زنده یا فرزندان و اقوام آنان گوشه های ناشناختۀ اولین نسل کشی قرن بیستم را به دست ترکان عثمانی روشن سازد. این کتاب شرح حالی از مردان، زنان و کودکان ارمنی است که در سال های ۱۸۹۵ ۱۹۱۵م بدون هیچ دلیل و منطقی فدای انتقام جویی عثمانی ها شدند. این جنایت چنان در اندیشۀ نویسنده رسوخ کرده که می نویسد:

((من در مقابل مصائبی که به خاطر تبعید اجباری، کشتارهای برنامه ریزی شده، مرگ عزیزان، از دست دادن ناموس، شرف و حیثیت انسانی متحمل شده اید عمیقاً شرمسارم. تمامی درد و غم های شما را به منزلۀ غم و درد خود می پذیرم. جنایتکارانی که با اقدامات غیر انسانی خود باعث و بانی چنین فجایعی بوده اند در مقابل تاریخ جوابگو هستند و هرگز بخشوده نخواهند شد)).

بخش بزرگی از کشوری که اکنون ترکیه نامیده می شود در حقیقت مجموعه ای است از سرزمین های غصب شده که با کشتار و سرکوب یا تبعید مللی که موطن اصلی شان این سرزمین ها بوده به وجود آمده است. دولت های متوالی ترکیه، که از دیرباز تحت سلطۀ امپریالیسم غرب بوده اند، تا کنون توانسته اند به مثابۀ نیرویی سرکوبگر علیه حرکت های استقلال طلبانۀ ملت های تحت ستم خود عمل کنند. دولت کنونی ترکیه نیز در سیاست خویش ادامه دهندۀ خلف اسلافش، امپراتوری عثمانی و ترک های جوان، است. در این میان شدیدترین ضربات را ملت ارمنی، که تاریخ طولانی مبارزاتی در این منطقه داشته، متحمل شده است. نژادکشی ارمنیان در ۱۹۱۵م به دست دولت ترک های جوان تاریک ترین صفحۀ این سرکوب هاست.

کمال یالچین، نویسندۀ کتاب، در ۱۹۵۲م، در منطقۀ دنیزلی، در آسیای صغیر چشم به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی و متوسط را در استانبول به پایان رساند و سپس، از دانشکدۀ ادبیات این شهر، در رشتۀ فلسفه، فارغ التحصیل و پس از آن نیز روانۀ آلمان شد. یالچین که از ۱۹۸۲م ساکن آلمان است، در آلمان تحقیقاتی در زمینۀ پیش رفت های فلسفه کرده و به تدریس زبان ترکی اشتغال دارد. از دیگر آثار او می توان گرمای صلح، بهار دیررس، جهیزیه باید به صاحبش برگردد و علاقه به قلم را نام برد.

کمال یالچین در مورد انگیزۀ نوشتن این کتاب می نویسد:

((مادرم و استادم،ملینه، محرک اصلی من در نوشتن این کتاب بوده اند. سطر سطر کتاب بازگو کنندۀ مصائب، مقاومت، جلای وطن و کشتار وحشیانۀ بیش از یک و نیم میلیون ارمنی است به طوری که مناطق ارمنی نشین آسیای صغیر خالی از سکنه شدند. پس از آرامشی نسبی عده ای نیز به میل خود از این مناطق خارج شدند تا در مناطق دیگر به آسایش برسند. اما مصائب ارمنیان تمامی ندارد. هرچند گفتمان های کتاب داستان گونه ترسیم شده اما امیدوارم این کتاب ما را در جهت شناخت تاریخ، فرهنگ و هویت ملی ارمنیانی که بیش از صدها سال با آنها زیسته ایم و درک درد جانکاهی که ارمنی ها در دل دارند یاری کند)).

او در ادامه می نویسد:

((اگر بتوانیم به گذشتۀ مشترکمان، بدون پیش داوری و با سلامت نفس بیندیشیم و بین ما همدلی و روابط دوستانه برقرار شود، خودم را سعادتمند احساس خواهم کرد. از آنجا که سازمان ملل متحد سال ۲۰۰۰م را سال آشتی فرهنگ ها اعلام کرده من نیز کتابم را به منظور بالا بردن سطح فرهنگ آشتی ملت ها منتشر می کنم)).