سرمقاله

فصلنامۀ پیمان در این فصل پاییزی، که مصادف است با ایام جشن فرهنگی ارمنیان، شاهد به بار نشستن کوشش مستمر پیمانیان در نیل به هدف خود نیز هست. امروز، هدف جلب همکاری خالصانۀ هم وطنان فرهیخته و اندیشمند فارسی زبان با این فصلنامه از ناممکنی دور از دسترس به واقعیتی ملموس تبدیل شده است.

فصلنامۀ پیمان، که با هدف بازنگری و معرفی اشتراکات فرهنگی دو ملت کهن فارس و ارمن و متعاقباً، گسترش مناسبات فرهنگی دو ملت در زمان حاضر قدم به دنیای مطبوعات گذاشته، اینک خود را در ترکیب و تلفیق همکاری های اندیشمندان دو ملت، به ویژه، در جلب حضور فعال فرهیختگان فارسی زبان در بطن فرهنگ ارمنی و نیل به هدف مقدس خود پیروز می بیند.

در این شماره، دکتر قوام الدین رضوی زاده طی مقاله ای مبسوط به معرفی آبیک آواکیان پرداخته و آثاری از او را برای اولین بار به زبان فارسی ارائه کرده است. نکتۀ قابل تعمق اینکه آواکیان، نویسندۀ زاده شده در ایران، که نویسندگی به زبان ارمنی را در خارج از این مرز و بوم آغاز کرده و همۀ نوشته هایش رنگ و بوی طبیعت ایران و روابط اجتماعی ایرانیان را دارد، تا کنون نزد بسیاری از ارمنیان ایران نیز ناآشنا مانده.

آقای مهدی علی اکبرزاده پژوهشگر فارسی زبان دیگری است که در این شماره به معرفی سارکیس خاچاتوریان پرداخته، استاد نقاشی که در اوایل ۱۳۰۰ش، به دعوت مقامات دولتی، برای مرمت نقاشی های قدیمی به ایران آمد و نه تنها مورد حمایت و تشویق حکمرانان وقت ایران قرار گرفت که به تعلیم و تربیت بسیاری از نقاشان چیره دست معاصر ایران نیز پرداخت.

در این مجال، فرصت را مغتنم می شماریم تا دورادور دست این دو فرهیختۀ ایرانی فارسی زبان را صمیمانه بفشاریم و از دیگر اندیشمندان برای بازنگری، تحقیق و گزارش در خصوص گام هایی که دو فرهنگ ایرانی و ارمنی را به هم نزدیک و نزدیک تر کرده اند دعوت به عمل آوریم.

نخست نامه ها، اولین کتاب های آموزشی مدارس فارسی زبان به قلم ماطه وُس خان ملیکیانس درعهد قاجار، نمود دیگری هستند از همکاری اندیشمندان ارمنی و ایرانی در ارتقای فرهنگی که متعلق به تمام جهانیان بوده و خواهد بود.

شماره هایی از فصلنامۀ پیمان، که در بهار هر سال در قالب ویژه نامه منتشر می شود، بنابر رویۀ فصلنامه به انعکاس مطالبی در خصوص واقعیت تلخ نژادکشی ارمنیان در بهار ۱۹۱۵م اختصاص دارد اما اینک، در آستانۀ یک صدمین سالگرد نژادکشی ارمنیان، هیئت تحریریه پیمان بر آن شده است تا بخش هایی از شمارۀ کنونی و هر یک از شماره های آتی خود را به مقاله هایی در مورد اولین نژادکشی قرن بیستم اختصاص دهد و از این طریق به وظیفۀ انسانی خود در جهت روشنگری اذهان عمومی، بررسی علل وقوع کشتار جمعی و در نهایت، ممانعت از تکرار جنایت های مشابه در جهان عمل کند. این مهم در این شماره با نوشته ای به قلم دکتر نیکلای هوهانیسیان و ترجمۀ آقای گارون سرکسیان و معرفی کتاب سیاه به قلم آقای گریکور آراکلیان محقق شده است. باشد که این اقدام گامی باشد در جهت بیدار کردن اذهان ناآگاه و خاموش.